Mal olucam ben.

Madem tanrıya inanmıyorum, neden intihar etmiyorum diye sordum kendime.
Demek ki bu dünyada sevdiğim bir şeyler var. Öyle olması lazım. Zaten insanın kendi kendine zarar vermek istemesini çok gereksiz bulmuşumdur hep, e hayat zaten yeterince zarar vermekte. Ama bu sorduğum cevabını bildiğim sorulardandı. O yüzden çekinmedim sormaktan. Demek ki o kadar saçmalığa rağmen hayat güzel. Bu enteresan.
Kendimde hoşlanmadığım değişiklikler var. ''Noluyo la bana'' syndrome. Yok ama, karamsar düşünceler canımı sıkıyor, güzel işte yaşamak. Güzel de, kimse seni anlamayınca yorucu. Dert anlatamayınca yorucu.
Anlamsız hissetmek yorucu.
Ya cümlelerim yetersiz anlatmak için fikrimi, ya da fikirlerim değersiz.
'Birileri hakkımda ne düşünür' diye düşünmeye,kendimi hemen değil de yavaş yavaş,diğerleri gibi öldürmeye karar verdim. Diğerlerine benzemiş gibi yapmaya. Onların da fikirleri varmış gibi, yanlış olan benimkilermiş gibi, kamufle olmak en iyisiymiş gibi...
Kısaca kim ne derse inanmaya karar vermiş olabilirim.

mal olucam ben.
en sağlıklısı.