Son

   Her son yepyeni bir başlangıçtır.
   Biten her şey acıtır... Her son belki milyonlarca belki sadece bir tane anı taşır içinde. O anılar hatırlanır. Anılar hatırladıkça acıtır. O anılar hiç ölmez. Hiç unutulmazlar...
   Sonunu bile bile,sonunda kanayacağımızı bile bile inandıklarımız; sonundan haberdar olmadıklarımızdan daha fazla yakar canımızı. Göz göre göre uçuruma sürüklediğimiz hayatlarımız, habersiz çürüyüp giden saniyelerden daha fazla zarar verir bize.
   Çünkü hepimiz biliriz.
   Hiçbir şey bitmez.
   Anılar; hatırlanacak kadar eskidiklerinde değerlenirler. Üzerine yenileri eklendiği sürece yaşanmışlıktır bunun adı. Ne zaman yaşanmışlıklar biter. O zaman anı olur adı.
   Her şey yaşamaya ve yaşatmaya devam ettiğimiz anılardan,anlardan oluşur. Bittiğini sandığımız hiçbir şey bitmez. Var olmaya devam eder. Hem de sonsuza kadar. Neyi bitirdiğimizi hatırlamayıncaya kadar unutulmazlar... Bunu hep hatırlarız. Yani...
  
  Bir yenisi başlayana kadar.
  Geride kalan ne varsa hepsini hatırlatacak yeni başlangıçlar!
  
   Başlangıçlar sonları unutturmamalı. Unutulmamalı ki ileride başlangıçlar; sonların var ettiği anılardan oluşacaktır. 
   Ve bir gün tıpkı diğerleri gibi bu anılar da hatırlanmaya mahkum olacaktır.
    
    Tıpkı tüm yaşanmışlıkların bir gün anı olacağı gibi...